Duchowość

Wszystko zaczęło się w ubogim kościele św. Damiana w Asyżu. Św. Franciszek(1181- 1226) odpowiadając na wezwanie Chrystusa Ukrzyżowanego, rozpoczął jego odbudowę wygłaszając prorocze słowa:

„Chodźcie i pomóżcie w pracy przy kościele św. Damiana, bo będą tu mieszkać panie, których sława i święte życie wielbić będzie naszego Ojca niebieskiego w całym Jego Kościele Świętym”.

/Św. Klara, Testament, 13-14/

Wkrótce św. Klara (1194- 1253), wraz z kilkoma towarzyszkami, zachwycona postawą św. Franciszka, stała się Jego „roślinką” i pierwszą mieszkanką klasztoru „Ubogich Panien” w San Damiano.

„I nie tylko o nas przepowiedział to święty nasz Ojciec, ale i o innych, które pójdą za głosem powołania, którym Pan nas wezwał”.

/Św. Klara, Testament, 17/.

Na przestrzeni wieków wiele kobiet zachwyconych postawą św. Klary, wkroczyło na drogę ewangelicznego posłuszeństwa, ubóstwa i czystości. Jedną z nich była Ludwika Morawska, w zakonie Matka Maria od Krzyża (1842- 1906), która nade wszystko ukochała Jezusa eucharystycznego i w Regule św. Klary widziała możliwość realizacji swojego powołania. Stała się Apostołką Eucharystii w Polsce zakładając wspólnoty Sióstr Klarysek od Wieczystej Adoracji.

Jednym z pierwszych założonych przez Matkę Morawską domów zakonnych, był klasztor we Lwowie, skąd Zakon Klarysek od Wieczystej Adoracji rozprzestrzenił się na różne kontynenty.

U źródeł - Asyż i Lwów

Formacja

Pierwszym warunkiem uczestniczenia w życiu naszej wspólnoty jest pragnienie i gotowość „poświęcenia siebie nieustającej adoracji Pana naszego Jezusa Chrystusa w Najśw. Sakramencie; Oddanie się całym sercem naszej rodzinie zakonnej, aby pod działaniem Ducha św., za wstawiennictwem Niepokalanej Dziewicy Maryi, św. Ojca naszego Franciszka, św. Matki naszej Klary oraz z pomocą sióstr poświęcić się służbie Boga i Kościoła”. /por. Formuła Ślubów/

1. Po zgłoszeniu się do naszego domu, kandydatka przez kilkanaście dni bierze udział we wszystkich ćwiczeniach zgromadzenia i przez modlitwę, pracę i życie we wspólnocie siostrzanej, umacnia się w łasce powołania.

2. Trwając w swojej decyzji realizacji powołania w naszym Zakonie, zostaje przyjęta na okres jednego roku do Postulatu, którego widocznym znakiem jest włożenie stroju postulantki: czarna pelerynka i welonik.

3. Kolejnym etapem formacji jest Nowicjat. Po rocznym Postulacie odbywa się uroczystość Obłóczyn, czyli przyjęcie habitu naszego Zakonu, białego welonu oraz zmiana imienia. Okres nowicjatu trwa 2- lata.

4. Śluby zakonne są uroczystością całej wspólnoty. Przez pięć kolejnych lat, siostry odnawiają śluby zakonne, a po upływie tego czasu, rozradowane i umocnione łaską powołania mówią Bogu „tak” na całe życie.

Zobacz nasze prace